Sunday, April 01, 2007

Terkenang

Hari nie dalam perjalanan balik dari kelas hujan bukan main lebat, waktu aku lalu kat pekan Seri Kembangan seperti biasa traffic memang teruk kat situ...Aku pun drive slow jer...waktu lalu depan Bank Bumi kat situ aku terpandang seorang pompuan tengah memangku anak dia kat depan kenai Elektrik. Pompuan tu duduk dengan pakai helmet pastu anak kecil kat pangkuan tu tidur...waktu tu jam 7.00 petang. Sorang lagi anak dia lingkungan 3 @ 4 tahun berlari-lari depan kedai tu...biasala budak-budak yang masih tak tahu apa-apa...dia suka jer..aku teringat masa aku kecik-kecik tetiba bila tengok pompuan tu berteduh...waktu tu hujan memang lebat betul..aku yang bawak kereta pun pandangan tak berapa jelas. Aku kesian tengok budak kecik yang tertidur tu...anak aku kat umah tidur sedap-sedap atas bantal..budak tu tak tau kena tunggu sampai pukul berapa nak sampai rumah selagi hujan tak reda. Takkan bapak dia nak bawak naik motor dalam hujan? Peristiwa tu betul-betul menyentuh perasaan aku, waktu kecik dulu aku naik motor ngan bapak aku. Tiba-tiba hujan turun bukan main lebat, masa tu aku lebih kurang 9 ke 10 thn la ...macam tu la lebih kurangnyer..dah tu malam pulak..yang menyayat hati tu minyak motor bapak abis pulak..punyalah sedih..bapak singgah kat satu kedai melayu (orang jawa macam aku jugak). Bapak ketuk kedai tu, keluarlah tuan punya kedai. Aku masih ingat nama dia Dollah, pastu bapak tanya minyak ada ke tidak. Dia kata tak der..dah takder tu takperlah..tapi yang aku sedih dia tak bagi kami berteduh kat kaki lima kedai dia...Bapak tak kisah, dah orang tak bagi takper..nak buat camner. Bapak pun tolak motor sampai rumah dalam hujan ngan aku. Aku terasa kami memang terhina, maklumlah orang tak berada..naik motor buruk jer..sapa pun tak pandang. Tapi kini aku nersyukur bapak aku tak naik motor lagi...dah ada kereta macam orang lain jugak...tapi yang aku sangat-sangat kagum, bapak aku nie dia punya sabar tahap aper pun aku tak tau la...dia tak pernah berdendam walau orang menghina kami...aku terlalu rapat dengan bapak..peristiwa-peristiwa bapak dihina dicaci kat depan aku nie bukan sekali....kajadian-kejadian tu menyebabkan aku tak hormat orang bila aku dah besar...aku cuma takut dan hormat kat mak, bapak, kakak ngan abang aku jer.Dia orang ni la yang terlalu banyak berkorban kat aku. At least sedara mara yang mulut celupar tu pun aku malas nak layan...gi jahanam la dengan dia orang...kesenangan yang aku dapat hari ini atas usaha bapak aku berasaskan tulang empat kerat dia...aku sanggup buat aper saja demi keluarga aku..hari ini orang tolong jangan buat pasal denagn aku....kawan baik pun aku letak pisau kat leher sebab mulut dia celupar...rumah orang pun aku nak bakar, semua pasal mulut...aku nasihatkan kengkawan aku yang ada tolong jaga mulut..jangan jadi penghasut...jangan cari pasal ngan orang...kerja baik-baik. Kalau ko rang tersalah orang, tak pasal-pasal dapat hadiah tak diundang.....tapi pompuan ngan anak dia tu betul-betul mengingatkan aku kisah-kisah silam aku ngan bapak...aku berdoa seluruh keluarga aku, sahabat handai seluruh keturunan hidup senang..sekurang-kurangnyer hidup kita tak dipandah rendah ngan orang....Wassalam